Dag 13-15

Vrijdag 17 augustus 2018:

Vanochtend zijn we eerst naar het bezoekerscentrum van het John Day Fossil Beds National Monument gegaan. Dit was tevens een werkplek waar gevonden fossielen werden voorbereid (Thomas Condon Paleontology Center). Erg interessant om te zien wat hier al gevonden is en wat om dan te bedenken wat hier in het verleden geleefd heeft!


Nadat we wat informatie hadden ingewonnen, zijn we vertrokken om een aantal wandelingen in de buurt te maken. Vooraf werd gewaarschuwd voor ratelslangen, deze bevonden zich in dit gebied. Gelukkig zijn we die niet tegen gekomen. Tijdens de wandelingen hebben we een goed beeld gekregen van de omgeving en prachtige rotsformaties gezien. De kleuren zijn echt prachtig!


‘s Middags hebben we rustig rondom de camper doorgebracht en de route verder nog even uitgepluist. Het was veel te warm om lange afdelingen te maken. Iedereen dacht er hier zo over, op de wandelingen zijn we amper iemand tegen gekomen. Heerlijk die rust! ‘s Avonds lekker gebarbecued!


Zaterdag 18 augustus 2018:

Vanochtend zijn we na het ontbijt naar de Painted Hills gereden. Dit is ook onderdeel van het John Day Fossil Beds National Monument en wat mij betreft het hoogtepunt! Prachtige gekleurde rotsen! Deze liggen verscholen tussen andere bergen, een prachtig gezicht!


Na een korte wandeling zijn we weer verder gereden. Halverwege hebben we nog wat boodschappen gedaan en even getankt. We halen weer zo’n 4 kilometer op 1 liter benzine en om nou te zeggen dat we echt aan het trappen zijn met die camper. Het hoort erbij! De prijzen variëren hier trouwens aardig in de regio van 3 dollar per gallon tot 4 dollar per gallon.


In de middag zijn we langs Mount Hood gereden, de hoogste berg in de omgeving met ruim 11 duizend foot. Indrukwekkend om te zien en de snelweg erlangs te rijden. Het gaat hier steil omhoog en omlaag. We overnachten op de Mount Hood Village RV Park. Deze hadden we van tevoren niet geboekt en is een prijzige overnachting met 75 dollar. Veel faciliteiten aanwezig (zwembad, sportschool, restaurant) maar de douchegebouwen zijn wel erg schraal. Deuren kunnen amper op slot, maar het water komt gewoon uit een gat in de muur, niets van een douchekop!


Zondag 19 augustus 2018:

Vanochtend hebben we rustig opgestaan en zijn we vertrokken richting Portland. We hebben een stuk voor Portland de afslag richting het oosten genomen om uiteindelijk uit de komen op de Historic Colombia Highway. Dit is een prachtige snelweg welke je langs enkele pareltjes van plekken brengt. Je hebt op diverse plekken een prachtig uitzicht over de Colombia River, deze splitst de staten Oregon en Washington. Helaas hangt ook hier weer rook van de vele bosbranden in de omgeving, waardoor net zicht beperkt is.


De weg brengt je daarna langs het Vista House. Een 100-jaar oud gebouw welke is gebouwd om reizigers een mooie tussenstop te bieden en als uitkijkpunt. Het bijzondere is dat de weg hier omheen gaat en je het gebouw niet kan missen. Na het Vista House kom je enkele watervallen onderweg tegen, enkele kan je vanaf de weg zien, enkele na een korte trail in het bos. Hier loop je wel tegen enkele beperkingen aan als je het een camper bent. Helaas zijn we geen speciale RV plekken en moet je wat creatief worden met parkeren. Helaas ook moeten accepteren dat er soms geen plek is en je een plek niet kunt bezichtigen.


Helaas was de snelweg voor een groot deel afgesloten vanwege bosbranden vorig jaar. Ook precies bij een ban de hoogste watervallen in het gebied. Een vrijwilliger bij het Vista House had ons hier al voor gewaarschuwd. Met een beetje geluk werden we gestuurd naar de nieuwe naastgelegen snelweg en konden we daar parkeren bij de desbetreffende afslag. Helaas hadden we geen geluk vandaag, een zondag met veel actieve stedelingen uit Portland leiden tot een overvolle parking, waarvan de afslag zelfs was afgesloten.


Hierna zijn we doorgereden naar de Bonneville dam (waar we tegelijkertijd de eerste mogelijkheid hadden om te keren). Dit was een erg interessante ervaring. Wat een kracht wordt hier opgewekt! Een kijkje binnen liet ook zien dat er aan de natuur wordt gedacht. Er zijn enkele trappen in het water gemaakt waardoor de vissen van de ene naar de andere kant van de dam kunnen. Hier zijn ook mensen in dienst die iedere dag het aantal vissen wat voorbij zwemt telt! 8 uur per dag met 10 minuten pauze per uur, ik zou helemaal tureluurs worden. We raakten hier aan de praat met een Amerikaans stel, ze waren hier vaker geweest maar volgens hen was het een slecht jaar voor de vissen. We telden er nu 2 in een paar minuten, terwijl dit er in het verleden zeker 100 waren! Global warming... (volgens Trump bestaat dat niet, natuurlijk meneer de President).


Daarna hebben we nog een viskwekerij bezocht en onderweg naar de camping een outlet Center aangedaan. Eenmaal aangekomen op de camping was de eigenares al vertrokken en konden we gelukkig het laatste plekje innemen. Op de plek vonden we instructies, een welkomstbericht en een zak met snoepjes! ‘s Avonds heerlijk gebarbecued.

P.s. vandaag onderweg weer een middelvinger ontvangen! Blijven verder aardige mensen die Amerikanen.

Foto's:
https://photos.app.goo.gl/4TBd23wKMuN4zBes6