Dag 19-21

Donderdag 23 augustus 2018:

Vanochtend werd m’n moeder vroeg wakker van een man die dikke bomen aan het zagen was. Ik heb gelukkig niets gehoord.


Na het ontbijt hebben we even video gebeld met Niels en Riham. Zij vertrekken morgen en we hadden nu redelijk goed internet en dus even de gelegenheid om hen een goede vakantie te wensen. Daarna heb ik met veel pijn en moeite het verhaal online weten te krijgen. Bijzonder dat toegang tot het internet soms zo lastig is.


Daarna zijn we vertrokken naar het Mount Rainier National Park. De dag begon regenachtig en koel maar gedurende de rit klaarde het gelukkig op. We zijn binnendoor gereden en in de buurt (stad Elbe) hebben we wat informatie ingewonnen voor morgen en rondgelopen. Er rijdt hier ook een stoomtrein en dat leek ons wel wat voor morgen. Eenmaal aangekomen even op internet gezocht en ook aan de eigenaar van de camping gevraagd of dit wat was. De treinreis duurde 3 uur maar ging niet naar Mount Rainier maar naar een treinmuseum en stadje waar we net al doorheen gereden hadden. Ook YouTube stond vol met filmpjes waar we niet heel enthousiast van werden, dus dat gaan we niet doen. We gaan morgen enkele wandelingen maken en het park verkennen. Hopelijk blijft het droog maar de voorspelling belooft niet veel goeds.


Vrijdag 24 augustus 2018:

Vanochtend was het erg koud, tijd om de lange broek uit de kast te trekken! Dit is gelukkig pas voor het eerst, dus we mogen niet klagen.


Na het ontbijt zijn we vertrokken naar Mount Rainier National Park. Ook deze berg is een actieve vulkaan (bijna 4400 meter) met de meeste gletsjertoppen in de V.S. Dit park was zo’n 30 minuten rijden van de camping en onderweg werd het weer steeds slechter. We zijn het park van de westkant binnengekomen en vanuit daar konden we de berg niet zien, de bergtop zat in de mist/wolken. Bij enkele tussenstops was het goed dat we de lange broek aan hadden, het was ijskoud. Naast t shirt ook maar een vestje gepakt! Toen we ergens even internet hadden, bleek met maar 6 graden te zijn. Brrr...


Vanuit de westkant zijn we eerst naar Paradise gereden, dit schijnt een prachtig uitzicht te geven en een deel van de eenrichtingsweg leid je over een weg met prachtig uitzicht over de vallei terwijl alles in bloei staat. Helaas konden wij geen hand voor ogen zien, de mist was zo heftig dat we slechts tientallen meters voor de camper konden zien. Ook regende het nog zachtjes. Daarna zijn we door gereden naar de oostkant van het park, in de hoop dat het hier beter was. Het park is gigantische groot en het duurde een aantal uren (met tussenstops) om daar te komen. Gelukkig klaarde het op en aan deze kant hadden we een zonnetje! En een prachtig zicht op de bergtop! Wauw!


Tijdens enkele wandelingen was het ook hier nog ijskoud. Omdat we ook hoog zaten (+-2000 meter) merkte je dat de wind het nog kouder deed aanvoelen en ging dwars door je vestje heen. Snel rechtsomkeert! De hoogte merkte we ook aan andere zaken, de waterflesjes veranderden van vorm en met de lunch spoot de yogidrink door de lucht! De hele zijuitgang zat onder, voortaan toch beter opletten.


Het rijden in het park geeft je een machtig gevoel, zo groots als de bomen en bergen zijn, zo diep de ravijnen en zo klein zijn de wegen die hier doorheen krullen. Op de terugweg hebben we gegeten bij de Copper Creek Inn, net buiten het park en op weg naar de camping. Leuke toko, en binnen no time stond je goed gevuld weer buiten. Het was er erg druk. Hier uit eten gaan is een compleet andere ervaring dan thuis.


Zaterdag 25 augustus 2018:

Vandaag hebben we niet veel beleefd. De rit was erg saai omdat we langs de grote stad Seattle reden en het alleen maar grote snelweg was. Dit was de enige manier om bij de North Cascades NP te komen.


Na de lunch in de camper en wat boodschappen bij een gigantische Walmart konden we eindelijk de grote weg af en naar de camping toe. De camping is vlakbij het park en het park gaan we morgen verkennen.


Op de camping hebben we meteen weer een wasje gedraaid. Ik raakte aan de praat met een andere man die alle machines (3 stuks, flink veel was) in gebruik had. Hij kwam uit Argentinië, maar had 25 jaar gewoond en gewerkt in Dallas, Texas bij een interieurbouwer van vliegtuigen. Onder andere voor privéjets en overheden. Erg interessant! Hij had zijn huis verkocht en was nu bezig om alle 47 nationale parken (van de aangrenzende staten van de V.S.) te bezoeken. Hij had er al 23 gezien! Een erg gave trip en we hebben een hele tijd staan praten! Leuk om dan te realiseren dat wij er ook al flink wat gezien hebben over de jaren! Voordeel daarvan was dat de tijd voorbij vloog en de was binnen no time klaar was.

Foto's:
https://photos.app.goo.gl/jP5W6cptVdHwGSMx8