Dag 1 tot en met dag 4

Zondag 5 augustus 2018:
Vanochtend op een onmenselijk tijdstip opgestaan om naar Schiphol te vertrekken. Eenmaal aangekomen op de luchthaven waren we snel ingecheckt en door de douane. Het was al vrij druk en warm op Schiphol. Na wat rondwandelen en wakker worden konden we aan boord. De vlucht naar Frankfurt verliep vlekkeloos.
Op Frankfurt was het een gekkenhuis, veel werkzaamheden, weinig douane personeel en een drukte van jewelste. Gelukkig waren we op tijd en hadden we tijd. Na iets meer dan een uur konden we boarden op de vlucht naar Seattle. Dat ging goed maar helaas was er iemand ziek en deze moest van boord(inclusief bagage, vind die maar eens met zo veel anderen aan boord!). Dit heeft meer dan een uur vertraging opgeleverd. Helaas.
De vlucht verliep verder prima. Zoals gebruikelijk niet kunnen slapen op de vlucht en onderweg wat films gekeken om de tijd te doden.
Na bijna 10 uur vliegen kwamen we aan in Seattle. De koffers waren er redelijk snel en we konden door naar het hotel. Dit lag vlakbij het vliegveld en we wilden met het openbaar vervoer. Na verschillende bussen te hebben geprobeerd, maar geen kwam bij het hotel. Dan maar een taxi genomen.
In het hotel snel even opgefrist en daarna zijn we (wel met het openbaar vervoer) naar downtown Seattle gegaan. Hier hebben we een paar uur in de rondte gelopen en de vismarkt bezocht.
Op de terugweg zaten we allemaal te knikkebollen. Het was een lange dag, eenmaal in het hotel aangekomen, waren we zo vertrokken naar dromenland.

Maandag 6 augustus 2018:
Vanochtend waren we vroeg wakker, toch wel wat last van een jetlag en niet in het normale ritme nog. Het hotel serveerde geen ontbijt en dus hebben we bij een fastfood restaurant (Denny’s) gegeten. Prima ontbijtje!
Daarna terug naar het hotel en de camperverhuur gebeld. Vanaf 2 uur konden we pas terecht, helaas niet eerder. Na het uitchecken hebben we een Uber taxi besteld en zijn we alvast vertrokken naar de camperverhuurder. Beter daar wachten en hopelijk worden we eerder geholpen.
Eenmaal aangekomen heb ik zelden zo’n chaos meegemaakt. Er zaten al meerdere mensen te wachten en wij zouden geholpen worden zodra ze aan ons formulier op de stapel toe waren. Bijzonder, als je toch weet hoeveel mensen er komen en gaan! En we bovendien vooraf alle gegevens al hadden ingevuld.
Gelukkig viel het mee en werden we na een uur al geroepen. Na alle formulieren te hebben getekend kregen we uitleg over alle zaken van de camper. Dan moest deze camper wel eerst even gevonden worden. Die kerel was een kwartier aan het zoeken, tot hij eindelijk onze camper had gevonden! Erg apart en onprofessioneel!
Eenmaal de uitleg achter de rug zijn we met piepende banden naar de supermarkt vertrokken om in te slaan. Het blijft een bijzondere ervaring hier boodschappen doen in zo’n grote winkel en toch weer andere producten dan bij ons thuis. Gelukkig konden we alles met wat hulp vinden en vertrokken we door naar Port Angeles.
Na nog geen 15 minuten was het landschap compleet gewijzigd en had ik eindelijk het vakantiegevoel te pakken. Heerlijk om zo onderweg te zijn met de camper en door de bossen heen te rijden!
We stonden op de Crescent Beach RV Resort. Een kleine camping op een zeer rustige locatie aan het water, we kijken zo uit op de grote oceaan! Het was alleen erg mistig door het zonnige weer. Hopelijk morgen beter. Met een wind van zee voelde het erg fris aan en was een vestje wel nodig! Een graad of 15 is toch wel even wennen tov de ochtend waar het al 25 graden was.
‘s Avonds bijtijds naar bed en morgen richting Olympic National Park!

Dinsdag 7 augustus 2018:
Na het ontbijt zijn we vertrokken naar Olympic National Park. Dit is een erg bosrijk park met veel verschillende bergen. Aan het begin natuurlijk eerst een bezoek gemaakt aan het bezoekerscentrum om wat tips te krijgen. Daar heb ik ook een nationale parken paspoort gescoord (toch nog een keer terug om de andere stempels te halen, bij de parken waar we al geweest zijn). Wij zijn naar het Hurricane Ridge bezoekerscentrum gereden en hebben daar een paar korte trails gelopen. Ondertussen had je een prachtig uitzicht! De weg naar boven was ook mooi, erg steil, veel bochten en heeft ons uiteindelijk naar +bijna 2000 meter geslingerd.
Op de top nog wat foto’s gemaakt en wat souvenirs gescoord. Toen weer naar beneden waarbij het gaspedaal bijna niet aangeraakt hoefde te worden, de zwaartekracht deed haar werk.
Eenmaal beneden hebben we nog wat boodschappen gedaan en zijn we naar de camping gereden om te barbecuen. Het uitzicht op de camping was veel beter en we konden Vancouver Island zien liggen, bijzonder dat het zo dichtbij is!

Woensdag 8 augustus 2018:
Vanochtend zijn we op tijd vertrokken richting Cape Flattery. Dit is het meest noordwestelijke stukje van het Amerikaanse vaste land (zonder Alaska). De weg ernaartoe was prachtig. We reden langs de kust in een onwijs groene omgeving en toerden over de slingerende wegen tot we niet meer verder konden. Hierna hebben we de wandelschoenen aangetrokken en zijn we gaan wandelen, tot we ook daar niet meer verder konden!
De wandeling was redelijk kort maar met veel dalen en klimmen. De ondergrond was soms nog nat waardoor het goed oppassen was. Gelukkig hebben we het eindpunt schadevrij gehaald. Daar had je een prachtig uitzicht op de grote oceaan. Wauw!
Na wat foto’s zijn we terug gewandeld en een groot deel van de route weer terug gereden. Via een ander deel van Olympic National Park zijn we naar Ocean Beach gereden. Hier verblijven we op de Screamin Eagle campground. Prima faciliteiten maar helaas nog adelaars gespot!

Foto's:
https://photos.app.goo.gl/B92UzoRq3hYenNWQ9